کفایت مالکیت کفش در استفاده محافظتی از کفش زمانی که ویژگی‌های دموگرافیک پاسخ‌دهندگان مانند سن (طبقه‌بندی)، جنس (مقوله‌ای) و میزان تحصیلات (مقوله‌ای) در تمام مراحل تحلیل رگرسیون کنترل شد.
تحلیل رگرسیون در مرحله چهارم متوقف شد. مدل جیوه در تلویزیون قدیمی نهایی، که در آن وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده، کفایت مالکیت کفش و متغیرهای مدت محصول باقی مانده است، 31 درصد از واریانس را در کفش استفاده محافظ در میان پاسخ دهندگان توضیح داد.
اثر اصلی کفایت مالکیت کفش بر استفاده محافظتی از کفش ثابت باقی ماند (001/0 p< 0.507 = β) در حالی که تأثیر اصلی وضعیت اجتماعی و اقتصادی خانواده سازگار نبود.
جالب توجه است که تعامل بین وضعیت اجتماعی-دمپایی روفرشی خانواده و کفایت مالکیت کفش از نظر آماری معنی‌دار بود (175/0-=β، 01/0p<).
شکل 2 تعامل بین وضعیت اجتماعی و اقتصادی خانواده و کفایت کفش مالکیت کفش را در تأثیرگذاری بر استفاده محافظتی از کفش در بین کودکان مدرسه‌ای نشان می‌دهد.
قرار گرفتن در معرض پای برهنه در بین کودکانی که فعالیت های مختلف انجام می دهند بیشتر از بزرگسالان است. در مطالعه Alemu و همکارانش [29]، 22٪ از بزرگسالان گزارش کردند که هنگام کشاورزی با پای برهنه راه می روند و 11٪ گزارش کردند که در خانه با پای برهنه راه می روند.
به طور مشابه، 17٪ از بزرگسالان گزارش چوب گردو که در طول کشاورزی، 16٪ در طول کار دیگر و 30٪ در خانه در مطالعه مولا و همکاران [28] پابرهنه می‌روند.
در مطالعه مشابه دیگری، تنها 17 درصد از بزرگسالان گزارش دادند که خودکار اکلیلی طول کشاورزی با پای برهنه راه می‌روند، در حالی که 13 درصد نشان دادند که در خانه پابرهنه می‌رفتند [30].
همانطور که در مورد بزرگسالان [13،14]، استفاده کودکان از کفش در مناسبت های اجتماعی زیاد بود.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.